Fijn om je te ont-moeten! 

Ik hoop dat ik jou kan inspireren dat ALLES mogelijk is, dat jij het leven kunt leiden dat je wil, ondanks alle uitdagingen die op je pad komen of wat je meegemaakt hebt.

Wie ben ik…? 

Tot mijn 30 jaar ben ik opgegroeid in een traumatische opvoedingssituatie. Als enig kind kon ik geen steun of houvast vinden bij een broer of zus, en alles gebeurde binnen de 4 muren. De schijn naar de buitenwereld hoog houden was heel belangrijk. Ik werd geleefd, er werd mij gedicteerd hoe ik moest leven, hoe ik mij moest gedragen en ik moest steeds proberen om de hoge verwachtingen waar te maken. Ik heb jaren in angst geleefd, angst voor wat gebeurd was, angst voor wat nog zou komen, angst voor “wat zal het vandaag weer zijn.” 

In 2010 heeft mijn lichaam mij een eerste wake-up call gegeven: ik was 25 jaar en ik werd ziek, fysiek echt doodziek. Ik kreeg bloedingen in mijn lichaam, mijn nieren waren het aan het begeven, mijn lijf schreeuwde het uit. Tijdens die ziekte drukte ik de allereerste keer op de pauzeknop. Ik besefte hoe ik constant over mijn grenzen heen liet gaan. Ik heb zware dosissen medicatie moeten nemen en heb 2 jaar tijd nodig gehad om hier van te herstellen. 

In 2013 leerde ik Tom kennen, het begin van een mooi liefdesverhaal wat we nu nog steeds aan het schrijven zijn. We hebben samen al heel wat watertjes doorzwommen, maar hij is nog steeds mijn rots in de branding. 

Samen zijn we begonnen aan mijn levensdroom: mijn eigen koffie- en pastahuis. In 2014 openden we de deuren en het was een succes! Helaas werd dit succes mij door mijn naasten niet gegund, door de pesterijen en emotionele chantage was het voor mij emotioneel niet meer houdbaar om de zaak nog verder te zetten. 

Met de hulp en steun van Tom vond ik de kracht om die toxische omgeving vaarwel te zeggen. 

Ik had angst om in een “zwart gat” te vallen dus heb ik onmiddellijk terug werk gezocht. Na een maand was ik al aan de slag als Manager bij een grootwarenhuisketen. Dit was voor mij de ultieme verdoving/afleiding om op dat moment met mijn emoties om te kunnen gaan: heel veel werken, en emo-eten.

Ik durfde niet bij mezelf te blijven stilstaan, omdat ik de pijn, het verdriet, de woede niet wou voelen. Ik had angst dat als ik die emoties zou “toelaten”, ik dit nooit meer te boven zou komen. 

Tom had mij meerdere keren gewaarschuwd: “Doe het rustig aan, je gaat crashen,…” Maar ik wou niet luisteren, ik bleef doorgaan. 

Uiteraard bleef dit niet zonder gevolgen. Ik ben in een depressie terecht gekomen. Op het werk hield ik mij sterk, ik had ook een leidinggevende functie dus dat werd van mij verwacht. Als ik ‘s avonds in mijn auto stapte, reed ik huilend weer naar huis. 

Ik ben 2 jaar in therapie geweest bij een fantastische psychologe. Zij heeft mij de weg terug leren vinden naar mezelf, mij geleerd om mezelf rust te “gunnen” en zo ook mijn trauma’s een plaats te geven. 

Tom is mij doorheen dit moeilijke proces altijd blijven steunen. Hij geloofde er in dat ik er sterker uit zou komen, en dat wij samen een heel mooi leven zouden opbouwen. Ik heb bij mijn schoonfamilie ook mogen zien hoe het is om in een warme thuis op te groeien, hoe het wél kan, en ook zij hebben mij met veel liefde in hun armen gesloten. Die hoop en steun had ik nodig om verdere stappen te kunnen zetten. 

Vanaf het moment dat ik mijn leven in eigen handen genomen heb, en beslist heb dat IK het verdien om de beste versie van mezelf te worden zijn er wonderlijke dingen gebeurd. Mijn leven is 180 graden omgedraaid: 

👉 Zo ben ik genezen verklaard van mijn ziekte, volgens de artsen is het ongelooflijk dat ik er zo ongeschonden ben uitgekomen.

👉 Ik heb de waarde van echte vriendschap leren kennen door “my tribe”. Drie fantastische dames waar ik gewoon lekker mezelf mag zijn, zonder filter. Zalig toch!

👉 Vier jaar geleden heeft Tom mij ten huwelijk gevraagd, mij én mijn gekwetste “ik”, hij wou ons beiden omarmen, voor altijd. Daarna hebben we van ons huis een thuis gemaakt en hebben we ons eerste zoontje, Kobe, in onze armen gesloten (2017). In november (2020) werd ons gezinnetje compleet door de komst van ons 2e zoontje, Jarne.

Uiteraard is heel die weg met ups en downs gegaan. Ik had het heel moeilijk om grenzen te stellen, vooral op werkvlak. Door geen grenzen te stellen balanceerde ik op de grens tussen overspannen en burn-out. Opnieuw moest ik op de pauzeknop drukken. 

Ik zat wel in een bewustwordingsproces: mindset, mindfulness en spiritualiteit begonnen meer en meer op mijn pad te komen. 

Drie jaar geleden heb ik een Mastermind-cursus gevolgd. Daar, tijdens die cursus, heb ik voor de eerste keer terug durven dromen, doelen stellen, en kwamen alle losse puzzelstukjes in mijn hoofd samen. De mist begon op te trekken. 

Daar heb ik besloten om mijn leven een andere wending te geven en wat ik meegemaakt heb in de positieve zin te gebruiken, daar is mijn missie geboren: Mensen inspireren, motiveren en ondersteunen om de beste versie van zichzelf te kunnen zijn. 

Ik volgde de nodige opleidingen en groeide van mens naar een coach, iemand die jou de mogelijkheden laat zien van je kunnen en zijn. Ik startte als Mind-Walk Trainer en opende enkele maanden later mijn deuren van de praktijk. Ik ben ook even terug gegaan naar mijn job in Human Resources bij Center Parcs. Maar ik besefte al snel dat ik al mijn energie wil steken in mijn coachingpraktijk, want dat geeft mij zoveel levensvreugde. Ik doe nu wat ik écht graag doe, met heel veel passie en overgave. 

Ik ben ook dankbaar! Had ik dit alles niet meegemaakt, dan zou ik nu niet doen wat ik doe: Mensen bewust op de pauzeknop laten drukken, de weg terug naar binnen leren vinden, terug naar die “inner sparkle”. Ik wil al mijn kennis en levenservaring doorgeven aan anderen. Een inspiratiebron zijn dat je ALLES kan zijn of worden wat je maar wil.

Tom en ik, wij inspireren elkaar. Hij is geïnspireerd door mij: mijn eigen zaak uit de grond gestampt, sterker dan ooit uit heel dit emotionele proces gekomen en opnieuw beslist om mijn doelen/dromen na te jagen: mijn coachingpraktijk, Mind-Walk, en een geheim project dat ik binnenkort lanceer. 

En ik blijf geïnspireerd door hem: hij heeft ook beslist om volledig zelfstandig te worden, en zijn droom van de Dakar-rally in een “koerscamion” waar gemaakt.

Onze gezamenlijke doelen/dromen, die maken we ook waar: We hebben zelf een Rally-auto gekocht en samen reeds 2 Offroad-rally-weekends gereden, onze 2 kinderen die we een liefdevolle thuis geven, avontuurlijke reizen,… 

Maar dit kan alleen maar omdat we er beide zelf in geloven, veel focus en discipline (wat je aandacht geeft groeit) en actie ondernemen. (“Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan” 😄). Dat maakt van ons een sterk team. 

En hopelijk kan ik op die manier ook een inspiratiebron zijn voor jou!

👉Ik heb geleerd om op mezelf en mijn intuïtie te vertrouwen (zelfvertrouwen), mijn eigenwaarde niet te spiegelen aan de mening van anderen, grenzen stellen (zowel voor anderen als voor mezelf), hoogsensitiviteit als kracht te gebruiken en mij kwetsbaar durven op te stellen.

Ik heb geleerd om terug vertrouwen te hebben in de goedheid van de mensen en mijn hart terug open te stellen (in de wetenschap dat ik opnieuw gekwetst of teleurgesteld zou kunnen worden). 

👉 Ik heb ook geleerd wie ik écht ben: een enthousiaste, ondernemende en positieve dame met een missie om anderen te inspireren, ondersteunen en motiveren om de beste versie van zichzelf te worden/zijn. 

Dus onthoud: je bent nooit kapot, uit welke wortels je ook groeit. Je moet niet “gefixt” worden. Het is de kunst om je echte “ik” te vinden en te weten wat jouw hartsverlangen is. En daar wil ik je bij ondersteunen door je mentale en fysieke rust te geven (zie mijn programma op de website), en jou de weg terug naar binnen leren te vinden. 

“Ik kijk er naar uit om je te ont-moeten.”

Liefs, 

Kelly